Mijn dans is nooit hetzelfde…

Mijn dans is nooit hetzelfde…
O ja, je herkent me altijd wel…
Maar in elk moment ‘ben’ ik weer anders…
Voel ik mij weer anders.
Ik ben immers een Cyclisch Wezen!

Om mijzelf telkens weer naar die authentieke bewegingen terug te brengen is een oefening…
Die soms best wel uitdagend is.

Nog te vaak
voel ik gehechtheid aan bepaalde sensaties, eerder verkregen ervaringen & uitingen.
Voel ik mijzelf lekker in bepaalde stukken
Sterk, Zelfverzekerd en Bam!
Maar als het niet meer oprecht voelt…
voelt het gespeeld…
en dat klopt niet meer…
Wringt het diep van binnen.
Dan haal ik mijzelf keer op keer weer terug naar het Stille Vertrekpunt.
Nodig ik uit wat er wel Oprecht bewogen wil worden.

Soms zit ik op mijn Troon,
voel ik mij Meeslepend Groots, Sensueel en o zo Krachtig Sexy,
Ja echt!
En soms voel ik mij Kwetsbaar & Intiem Klein…
Soms ben ik Hysterisch Wild Verwoestend Onvoorspelbaar en o zo Rauw…
en soms…
Ben ik Lief, Zacht en voel ik een Moederlijke Stroom aan Liefde door mijn Dans heen Schijnen…
En soms heb ik zin om te Spelen, te geinen en nonchalant het Leven niet zo Serieus te nemen…
Dan weer ben ik Samen maar vaker toch nog Alleen…
Ik Verlang naar oprechte ontmoetingen in de dans.
Ik maak niet zo snel meer concessies…
Die wringen en schuren.
En soms zijn daar dan toch nog die momenten dat ik mijzelf open stel en mezelf dartelend door de ruimte begeef…
Voel ik weer de Schoonheid van die Luchtigheid, die ook een deel van mij kan zijn.
De herinnering dat ik niet mag verwachten dat de ander zijn/haar Dans ook zo de Diepte inneemt…
Dat iedereen recht heeft op zijn/haar dans.

Mijn Dans…
mijn oefening in Aanwezig Zijn bij dat wat Bewogen wil worden.
Soms een strijd,
Vaker nog een kwestie van Overgave…
Aan dat Magische Niet weten…
Oordeel loos en Confronterend tegelijkertijd.
Dans is Wijds Omvattend veel!
En constant met mij in Beweging.