⟡

Ergens onderweg
Begon ik mijzelf te herinneren
Niet plotseling
Maar in spiralen
Flarden van waarheid
Die zich lieten voelen in mijn lijf
Lang voordat ik ze kon verwoorden

Als kind leefde ik in verhalen
Ik danste ze
Ik wás ze
Mijn lichaam wist iets
Wat groter was dan woorden
Iets wat niet geleerd hoefde te worden
Maar herinnerd

Op de dansacademie leerde ik vorm en discipline
Maar verloor ik de magie
De stroom werd techniek
Mijn lichaam werd een vorm
In plaats van een plek

Tot ik werd teruggeroepen
Door iets vele malen groters dan mijzelf
En vanaf dat moment begon alles zich te openen
Niet altijd zacht
Eerst was het confronterend · diep · rauw
En onvermijdelijk transformerend

In het begin dacht ik dat het ging om helen
Om beter worden · vrijer · lichter
Maar gaandeweg zag ik dat ook dát een oude taal was
Een taal van fixen · streven · verbeteren
Tot ik voelde dat het daar niet om ging
Dat het herinneren nooit iets nodig heeft
Behalve ruimte

Ik loop dit pad nog steeds
Niet als iemand die klaar is
Maar als vrouw die haar vel blijft afleggen
Steeds dieper
Steeds echter

Wat ik breng is geen methode
Geen belofte
Maar een ruimte waarin jij niets hoeft te worden
Geen vorm · geen verwachting
Alle ruimte voor wat zich van binnenuit wil ontvouwen
In jouw ritme · op jouw manier · in jouw waarheid

Ik loop naast je
Niet omdat jij mij nodig hebt
Maar omdat jij jezelf onderweg soms vergeet

En ik zie je
Scherp · vol · echt
In alles wat je bent
En alles wat nog geboren wil worden